Op bezoek bij Padre Giovanni

December 2022 “De gemeenschap van ome Jo”

Geen woord Portugees sprak hij toen hij enkele maanden na zijn priesterwijding aankwam in Itaúna. Een stoffig stadje op enkele uren reizen van Belo Horizonte in Brazilië. Jo van de Laar werkt inmiddels bijna zestig jaar en heeft een ware gemeenschap gebouwd. Padre Giovanni noemen ze hem hier. Voor mij is hij ome Jo, van de Brabantse tak van de familie. Als kind keek ik uit naar zijn brieven, per luchtpost op flinterdun papier gekriebeld. Eerlijk gezegd meer voor de kleurrijke postzegels dan voor de inhoud. 

Ze kennen hem hier en dragen hem op handen. Van de bakker krijgt hij wekelijks een zak met brood en meer. Anderen brengen hem ingemaakte vijgen en vers fruit. In een restaurant mag hij niet betalen. ‘Daar kom ik dus niet meer want dat vind ik vervelend’, zegt hij. 

Hij is inmiddels 84. Hij stichtte vele jaren geleden op deze plek een kapel. Er was niets. In de loop der tijd bouwde hij zes kerken. Belangrijker nog: rondom de kapel creëerde hij een kinderopvang. Gratis voor de allerarmsten. 136 kinderen komen hier dagelijks. Ze spelen, eten en doen hun dutje. Een prachtig complex, eenvoudig en schoon. Met tekeningen aan de muur en vertederend kleine wc’tjes. Natuurlijk kende ik de verhalen uit de familie, maar als je het dan echt ziet, is het imposant. 

Hij bouwde een gemeenschap, place making ver avant la lettre. Voorbeeld voor mij in mijn werk. Ze hebben hem twintig jaar geleden al ereburger van de stad gemaakt. Een loftuiting die hij knorrig in ontvangst heeft genomen. ‘Ik heb het niet alleen gedaan, we hebben een geweldig team.’ 

Nog steeds begint hij de dag met brevieren.

Volledig officieel liturgisch gebedenboek in het Latijn (ook wel vertaald), in vier delen, voor elk jaargetijde één; het bidden ervan door de priester wordt brevieren genoemd.
Een brevier of breviarium (van het Latijn brevis, kort) is het boek dat de gebeden bevat die een geestelijke van de Katholieke Kerk dagelijks moet bidden.

In zijn studeerkamer leest en overdenkt hij bijbelfragmenten. Als theoloog blijft hij onverzadigbaar en houdt hij de vakliteratuur bij. Hij is ook een echte pastoor: doet elke week nog wel een mis, bemiddelt in conflicten, geeft goede raad en natuurlijk houdt hij van een glas wijn op zijn tijd. 

Roomse humor! Hij herinnert me aan het eerste wonder van Jezus in de bijbel. Op de bruiloft van Kana, waar hij met zijn twaalf apostelen was, veranderde hij water in wijn. 
‘Weet je eigenlijk waarom de wijn ópraakte’, vraagt ome Jo mij. ‘Jezus kwam daar met twaalf pastoors…’ 

Stil het pensioen indommelen – nee daarvoor is nog te veel te doen. Er moet nog een kinderopvang bij want dan kunnen er nog eens 76 kinderen terecht. Daar zijn duiten voor nodig.
Mijn familie heeft een stichting opgezet om hem te helpen. Daar kan je doneren. Ga ik doen. Jij ook? 

Hartelijke groet,

Berry Kessels (neef)

Oktober 2022

Samen met mijn Oma (Maria van der Sanden- van de Laar) een zus van Ome Jo ben ik op bezoek geweest in Oktober 2022.

Ome Jo heeft de crèche opgericht toen hij signaleerde dat er in Itaúna geen goede kinderopvang was. De buurt was achterstallig en kinderen werden nergens opgevangen. Vanuit daar heeft ome Jo de crèche gerealiseerd. Tijdens het opzetten heeft ome Jo Rosangela benadert om hem hiermee te helpen. Ondertussen staat er een heel team klaar om alle kinderen iedere dag weer op te vangen.

De kinderen krijgen een duidelijk ritme aangeboden, waarbij ze volledige maaltijden krijgen, in de middag een dutje doen, worden gewassen na het slapen en er worden veel verschillende activiteiten georganiseerd. De verschillende ruimtes en klasjes geven de kinderen veel speelmogelijkheden.

Samen met het team heb ik mee mogen helpen op de crèche, ik heb vol bewondering gekeken hoe weinig kinderen eigenlijk nodig hebben om plezier te maken. Een stukje klei gaf bijvoorbeeld alweer een halfuur speelplezier. Het team is constant bezig om de crèche te verbeteren. Alle spullen die ze ondertussen verzameld hebben, worden veel gebruikt. Bijvoorbeeld speelgoed, kleding en ook slippers. De kinderen komen niks te kort, doordat de crèche geld en spullen inzamelt.

In Itaúna is ome Jo een bekend gezicht en veel mensen zijn trots op wat hij onder andere heeft opgezet. Op zijn verjaardag was dat ook te zien, toen er een sponsoravond werd georganiseerd voor de crèche. Iedereen kwam ome Jo feliciteren, maar vervolgens werd er ook veel geld opgehaald, waardoor de kinderen op de crèche weer eten, kleding, speelgoed of meer ruimtes kunnen krijgen.

De wachtlijst is nog lang, niet alle kinderen kunnen opgevangen worden. De crèche wil graag groeien. Hier zijn ze op dit moment druk mee bezig, zodat nog meer kinderen opgevangen kunnen worden!

Het was voor mij een bijzondere ervaring om dit van dicht bij mee te mogen maken.

Groetjes,

Lotte van der Sanden